Autyzm u dzieci diagnozowany jest coraz częściej. Niekiedy określany jest wręcz mianem epidemii XXI wieku. Dziś chcemy przedstawić Wam historię mamy, u której dziecka to zaburzenie zostało zdiagnozowane. Przeczytajcie list matki, która szuka drogi do swojego dziecka.
Wczesne objawy autyzmu
Najpierw jest bezradność i pytanie, co jest z moim dzieckiem nie tak. A coś na pewno jest, ma 2 lata, a jeszcze nie mówi, płacze, zatyka uszy, boi się wszystkiego i nie interesuje się zbytnio zabawkami, jakąkolwiek zabawką, bezsensownie się śmieje. Można by wymieniać w nieskończoność.
Gdzie szukać pomocy dla dziecka z autyzmem?
Następnie przychodzi pytanie, gdzie szukać pomocy? Lekarz pierwszego kontaktu zazwyczaj mówi, że na wszystko przyjdzie czas i bez obaw, będzie dobrze, ale nie będzie.
Wpadamy w bezsilność i trwamy w tym zbyt długo, a im szybsza diagnoza, tym lepiej, lepiej przede wszystkim dla naszych dzieci.
Diagnoza autyzmu u dziecka
Diagnoza jest szokiem, niedowierzaniem i niekiedy wielkim znakiem zapytania co to jest ten autyzm? Nie zawsze potrafi nam to ktoś w miarę racjonalnie wytłumaczyć i tak naprawdę zostajemy z tym sami. Szukamy informacji w internecie i czytając różnego rodzaju publikacje doznajemy kolejnego szoku i wtedy pojawiają się łzy. Z informacji, jakie przeczytaliśmy wynika, że nic z tym nie da się zrobić.
Diagnoza, z którą trudno się pogodzić
Zaczynamy szukać w głowie przeciwstawień do postawionej diagnozy, bo napisali, że autysta bawi się jedną zabawką. Przecież moje dziecko bawi się różnymi zabawkami. Zanim poukładamy sobie w głowie minie sporo czasu. W tym momencie przydałaby się pomoc specjalisty, ale jak my sobie sami jej nie zapewnimy to jej nie ma, a niekiedy nie jest nas na nią po prostu stać. A tak naprawdę nie myślimy o tym, bo w głowie pojawia się pustka.
Autyzm — gdzie szukać pomocy?
Gdy już oswoimy się z sytuacją i poukładamy w głowie to znów wracamy do internetu. Tym razem nie po to, aby zagłębiać się w publikacje o samym autyźmie, ale po to, by poczytać, jak inni rodzice sobie z tym radzą. Uświadamiamy sobie, że nasze dziecko nie jest przecież jedyne. W miarę zagłębiania problemu, który dotyka coraz większą liczbę dzieci dochodzimy do wniosku, że ilu autystów tyle sposobów na autyzm. Każdy rodzic szuka swojej drogi i tego złotego środka, by odblokować swoje dziecko, a blokad i przeszkód jest wiele.
Wsparcie bliskich i dobrzy specjaliści
Mimo że mi samej poukładanie w głowie i oswojenie z autyzmem zajęło dużo czasu, to miałam to szczęście, że nie byłam sama. Czułam wsparcie najbliższych mi osób i trafiliśmy na mądrych i dobrych ludzi oraz specjalistów, którzy kierowali nas dalej i dalej. Ciągle szukamy złotego środka i się nie poddajemy. Wiemy, że autyzm będzie nam zawsze towarzyszył, ale mamy nadzieję, że będzie tylko obok nas. Na to potrzeba czasu, cierpliwości i wiary, której nam nie brakuje. Przecież wszystko jest możliwe!
Czy są wśród Was rodzice dzieci, u których również zdiagnozowano autyzm? Podzielcie się swoimi przemyśleniami w komentarzach.
Przeczytajcie również:
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.